Den Bosch

Gratis werk, het zal je maar overkomen. Je hebt een betaalde baan als straatveger bij de gemeentelijke dienst. Dat doe je al jaren en je kunt daar met je gezin net van rondkomen. Plotseling zegt de gemeente dat er geen werk meer voor je is... je krijgt ontslag. Deze straatveger heeft altijd graag gewerkt dus hij gaat als een gek aan de slag met solliciteren. Maar ja te oud, weinig andere ervaring, noem maar op. Er zijn gewoon te weinig banen dus hij komt niet meer aan werk.

Helaas, na de zwaar versoberde WW, klopt hij noodgedwongen aan bij de gemeente voor een bijstandsuitkering, want ja je moet toch ergens van proberen te leven. Hij komt in een re-integratie traject van de gemeente, dat is ingedeeld bij de voormalige sociale werkplaats.

Hulp bij het vinden van een baan is welkom, denkt hij nog. Sollicitatieplicht en werkervaring opdoen, natuurlijk. Maar wat gebeurt er? Je mag werkervaring op gaan doen bij de gemeentelijke dienst... als straatveger. Je eigen baan, alleen nu voor veel minder geld, zonder vakantie toeslag, zonder pensioenopbouw.

Het zelfde gebeurt er met onze waardevolle vrijwilligers en mantelzorgers. Dat zijn de mensen die al jarenlang in de bijstand zitten. Ze hebben vaak na jaren van solliciteren de moed opgegeven ooit nog aan een baan te komen. De tijd die ze hebben vullen ze goed en nuttig. Maar nu moeten ze opnieuw aan de slag. Men vergeet hoe waardevol hun dagelijkse bezigheden zijn. In plaats van je vrijwilligerswerk bij het verzorgingshuis of de lagere school mag je nu papier gaan prikken of brieven in enveloppen gaan zitten vouwen.

Den Bosch doet hier heel hard aan mee. Op dit moment zitten er vele bijstandsgerechtigden kerstpakketten in te pakken. Goed toch, zou u zeggen? Nou nee, dit werk werd voorheen gedaan door betaalde krachten, daarna is het verschoven naar de Weenergroep waar
mensen met een wsw-indicatie voor normaal loon de pakketten inpakten. Nu zit daar Hans, 52 jaar en vele jaren gewerkt bij een uitgeverij als journalist. Door reorganisatie-ontslagen is er ook helaas voor hem geen betaalde baan te vinden. Hans is van goede wil en ondanks het geestdodende werk en de intimiderende behandeling gaat hij aan de slag. Hij zal wel moeten, want voor je het weet krijg je een fikse korting op je uitkering.

Er is niet mis met ervaring opdoen en een werkritme opbouwen zodat je weer aan de slag kunt, maar van de ruim 3700 uitkeringsgerechtigden is ruim de helft al langer dan 3 jaar werkeloos. Vele mensen horen niet eens in de bijstand thuis, maar zijn ziek. Diegene die kunnen, gaan echt niet als een labbekak thuis zitten niksen maar leveren via mantelzorg en
vrijwilligerswerk een prima bijdrage aan deze maatschappij. Diegene die willen, hoef je niet
als een klein kind achter hun vodden aan te zitten en ze te behandelen als profiteurs. Deze mensen willen niets liever dan aan het werk. Via deze wet mag de gemeente deze mensen 4,5 jaar in een re-integratie traject zetten. 4,5 jaar gratis werk leveren zonder zicht op een betaald baan, want die verdwijnen op deze manier als sneeuw voor de zon.

Er ontstaat een pool aan gratis werknemers. Moderne slavernij! Daarom vragen wij u: kent u iemand of bent u iemand die voor een bijstandsuitkering moet werken, iets wat eigenlijk een normaal betaalde baan moet zijn of was? Zit u noodgedwongen in een doelloos re-integratie traject of bent u onterecht gekort?

De SP en Bosch Meldpunt Uitkeringen willen graag weten wat uw ervaringen zijn. Uiteraard gaan we uiterst zorgvuldig om met uw gegevens en melden kan altijd anoniem. Voor meer informatie hierover, zie denbosch.sp.nl.