Den Bosch

Ter gelegenheid van een nieuw gebouwd kamp werd er afgelopen zondag een 'welkom en verhuisfeest’ gegeven bij het AZC van de Autotron te Rosmalen. De verhuizing was van de Eventronhal naar de Paviljoen tenten Dit kamp hebben ze in 3 weken tijd helemaal opgebouwd.

Vanuit SP Den Bosch zijn wij met 5 mensen een kijkje gaan nemen. Het feest werd gehouden in een grote tent. Deze dient als recreatieruimte. Bij binnenkomst viel mijn oog op een lange tafel vol met allemaal lekkers. Meegebracht door bezoekers die ze welkom heten en om het feest mee te vieren. Wij hadden ook verschillende lekkernijen meegenomen. Het was erg druk in de tent. Sommige asielzoekers zochten de rust op buiten de tent.

Het viel mij ook op dat er alleen mannelijke asielzoekers waren. Mij werd verteld dat de vrouwen achterbleven voor hun veiligheid. De mannen zouden vermoord worden in hun eigen land, maar de vrouwen en kinderen laten ze met rust. Sommige vrouwen en kinderen zijn mee gevlucht tot aan Turkije en zijn daar onder gedoken in de hoop later ook naar Europa te kunnen en het hele gezin weer herenigt kan worden.

Gemoedelijk en vriendelijk

Het merendeel van de asielzoekers komt uit Syrië en andere komen uit Eritrea. Het ging er allemaal heel gemoedelijk aan toe. Een aantal groetten heel beleefd in het Nederlands met ''hallo''. Een man uit Syrië kwam ons drinken brengen en lachte vriendelijk.

Er werd een korte toespraak gehouden in het Nederlands en werd daarna nog in 3 andere talen vertaald. In de recreatieruimte hadden ze 2 tafelvoetbalspellen staan. Roy en Luuk, ook van de SP, wilde wel een balletje spelen en werden meteen vergezeld door een aantal asielzoekers.

Foto: SP Den Bosch / denbosch.sp.nl

Alsof ze elkaar al jaren kennen, maakte ze samen plezier. Buiten waren er mensen aan het tennissen en aan het voetballen. Binnen klonk veel gezang en er werd gedanst. Mooi om een lach op de gezichten van al deze mensen te zien. Toch als je ze wat dieper in de ogen kijkt zie je ook veel verdriet.

Wennen aan onze cultuur, maar daar is aandacht voor

Een man uit Syrië vertelde dat hij een maand onderweg is geweest. Gevlucht door de oorlog in een overvol bootje met de hoop de lange tocht te overleven. In de hoop Europa te bereiken om zich veilig te voelen. Dat is het enige wat telt. Als men hoort dat er iemand van het gezin in het buitenland is overleden willen ze het liefst meteen terug, omdat ze dan denken dat de reis voor niets is geweest. Ze moeten ook nog heel erg wennen aan de structuur zoals wij Nederlanders dat gewend zijn. Dit word ze ook bijgebracht.

Getraumatiseerd, met een lach en een traan

Het was een leuke middag en wij zijn weer een ervaring rijker. Deze mensen zijn zeker geen criminelen of ''gelukzoekers'' ook geen terroristen.

Een bezoek aan een AZC zouden meer mensen moeten doen. De meeste mensen zijn getraumatiseerd en proberen iets van hun leven te maken.

Het zijn  mensen met een lach en een traan. En hun hoop is hun kracht om door te gaan.